De laatste dagen van onze indrukwekkende reis!
Door: Sarah Wallner
Blijf op de hoogte en volg Groevenbeek
27 Oktober 2016 | Filipijnen, Manilla
Yesss, we zijn eindelijk op Manila airport aangekomen. Eerst nog even van 2 dagen de blog schrijven voordat we weer terug gaan naar Nederland. Wat was het een geweldig avontuur om nooit te vergeten.
Dinsdag gingen we naar de Childcare. Hier zijn wij al eerder langs geweest toen we voor de 1e keer de sloppenwijken in gingen. Midden in de sloppenwijk bevindt zich dus de Childcare, waar kleine kinderen van 3 tot 5 iedere ochtend spelen en les krijgen. Door de leraren werden we ontvangen en in 5 groepen verdeeld. De kindjes deden onder andere een Engelse les, tandpoetsen, spelletjes, handenwassen en toen gingen ze eten. Natuurlijk aten ze rijst, dit keer niet met kip maar met een visje. Hierna haalden wij de bellenblaas en de ballonnen tevoorschijn waarvan de kinderen dol enthousiast werden. Toen hebben we geluncht. Hierna gingen we richting de sloppenwijk voor de home visits. We hebben de huisjes van de vier uitwisselings studenten bezocht en hun familie ontmoet. Het zag er erg arm uit maar het voelde als een thuis voor hen. De ouders vertelde met een lach op hun gezicht hoe trots ze wel niet op hun kinderen zijn. Het was erg schokkend om te zien met hoeveel mensen ze in zo een kleine ruimte kunnen leven. De foto’s vervolgen nog dan kunt u met eigen ogen zien hoe het er allemaal uitzag. Daarna gingen we lopend over de brug op weg naar de YoungLi. Hier hebben we heerlijk Zumba gedanst. Hierna gingen we weer terug naar het student center waar we natuurlijk weer rijst met kip hebben gegeten. De karaoke avond kon beginnen. Iedereen kreeg zijn eigen team. De zangtalenten onder de Filipino’s waren erg gevarieerd, net als bij ons. Na dat iedereen zijn solo had gezongen deed Francien nog even een verpletterend performants met haar dwarsfluit. De avond werd afgesloten door de bekent making van de Queen and King en het winnende Team. Dit was het team van Tom die maar net had gewonnen. Na nog heel veel selfies te hebben gemaakt gingen we naar het appartement. Lekker vroeg slapen omdat we de volgende ochtend om 4 uur op moesten staan voor de Hike.
Om 04:30 uur stonden we klaar bij het student center om te vertrekken naar het natuurgebied Tagaytyl. Na 3,5 in de bus en een heerlijke pannenkoek als ontbijt bij de Mac Donalds waren we eindelijk bij de bestemming aangekomen. We startte met onze Hike met 32 graden. Lopen door de mud heerlijk! Onze schoenen konden na de hike gelijk de prullenbak in. Onderweg kwamen we veel lokale bewoners tegen. Bij 1 van hen hebben wij een kokos noot gegeten en gedronken. Ria kon het allemaal niet aan. Toen we op 2/3 van de tocht waren kon ze niet meer. Ze ging op de grond zitten en kwam er niet meer af, die lieten we dus achter. De Hike werd steeds steiler en vermoeiender. Na 3 uur kwamen we eindelijk op de top aan. Wat hadden we toen een prachtig uitzicht over Lake Taal en de omgeving. 360 graden view. We vervolgde dezelfde weg weer terug. Flink door lopen want we zouden na de hike naar de beach gaan. Na 1 uurtje te hebben gereden kwamen we aan bij de beach. Eerst moesten we door het water lopen naar een vlot van bamboe. Het water had een temperatuur van 27 graden, wat was dat heerlijk! Nog even de Filipino’s leren zwemmen en na wat geklierd te hebben, was het alweer snel donker en tijd om te gaan. Ria kneep ons allemaal heel even in onze armen om te laten beseffen dat we nu op een tropisch strand liepen terwijl we morgen alweer in het vliegtuig naar huis zitten. Dat wetende genoten we er nog maar even extra van. De terug reis deden we er 4 uur over door het drukke verkeer in de stad. Om 00:00 lagen we in ons bed. Dit was een zeer vermoeiende maar super leuke laatste dag!
Dit stuk schrijven we nu in het vliegtuig terug naar Nederland. Wat hadden wij nog graag willen blijven. Helaas is dit avontuur nu afgelopen. Tijdens deze reis hebben wij zo veel dingen geleerd, gezien, geroken. We genoten van ieder onderdeel van deze trip. Het was een: leerzaam, indrukwekkende, inspannende, heftige, emotionele en spannende reis… zo kan ik nog wel even door gaan. Dit was een reis die je eens in je leven mee kunt maken.
Wat kijken wij uit naar april wanneer we Marianne, Cyrus, Rowena en John Michael weer ontvangen in Nederland.
Dinsdag gingen we naar de Childcare. Hier zijn wij al eerder langs geweest toen we voor de 1e keer de sloppenwijken in gingen. Midden in de sloppenwijk bevindt zich dus de Childcare, waar kleine kinderen van 3 tot 5 iedere ochtend spelen en les krijgen. Door de leraren werden we ontvangen en in 5 groepen verdeeld. De kindjes deden onder andere een Engelse les, tandpoetsen, spelletjes, handenwassen en toen gingen ze eten. Natuurlijk aten ze rijst, dit keer niet met kip maar met een visje. Hierna haalden wij de bellenblaas en de ballonnen tevoorschijn waarvan de kinderen dol enthousiast werden. Toen hebben we geluncht. Hierna gingen we richting de sloppenwijk voor de home visits. We hebben de huisjes van de vier uitwisselings studenten bezocht en hun familie ontmoet. Het zag er erg arm uit maar het voelde als een thuis voor hen. De ouders vertelde met een lach op hun gezicht hoe trots ze wel niet op hun kinderen zijn. Het was erg schokkend om te zien met hoeveel mensen ze in zo een kleine ruimte kunnen leven. De foto’s vervolgen nog dan kunt u met eigen ogen zien hoe het er allemaal uitzag. Daarna gingen we lopend over de brug op weg naar de YoungLi. Hier hebben we heerlijk Zumba gedanst. Hierna gingen we weer terug naar het student center waar we natuurlijk weer rijst met kip hebben gegeten. De karaoke avond kon beginnen. Iedereen kreeg zijn eigen team. De zangtalenten onder de Filipino’s waren erg gevarieerd, net als bij ons. Na dat iedereen zijn solo had gezongen deed Francien nog even een verpletterend performants met haar dwarsfluit. De avond werd afgesloten door de bekent making van de Queen and King en het winnende Team. Dit was het team van Tom die maar net had gewonnen. Na nog heel veel selfies te hebben gemaakt gingen we naar het appartement. Lekker vroeg slapen omdat we de volgende ochtend om 4 uur op moesten staan voor de Hike.
Om 04:30 uur stonden we klaar bij het student center om te vertrekken naar het natuurgebied Tagaytyl. Na 3,5 in de bus en een heerlijke pannenkoek als ontbijt bij de Mac Donalds waren we eindelijk bij de bestemming aangekomen. We startte met onze Hike met 32 graden. Lopen door de mud heerlijk! Onze schoenen konden na de hike gelijk de prullenbak in. Onderweg kwamen we veel lokale bewoners tegen. Bij 1 van hen hebben wij een kokos noot gegeten en gedronken. Ria kon het allemaal niet aan. Toen we op 2/3 van de tocht waren kon ze niet meer. Ze ging op de grond zitten en kwam er niet meer af, die lieten we dus achter. De Hike werd steeds steiler en vermoeiender. Na 3 uur kwamen we eindelijk op de top aan. Wat hadden we toen een prachtig uitzicht over Lake Taal en de omgeving. 360 graden view. We vervolgde dezelfde weg weer terug. Flink door lopen want we zouden na de hike naar de beach gaan. Na 1 uurtje te hebben gereden kwamen we aan bij de beach. Eerst moesten we door het water lopen naar een vlot van bamboe. Het water had een temperatuur van 27 graden, wat was dat heerlijk! Nog even de Filipino’s leren zwemmen en na wat geklierd te hebben, was het alweer snel donker en tijd om te gaan. Ria kneep ons allemaal heel even in onze armen om te laten beseffen dat we nu op een tropisch strand liepen terwijl we morgen alweer in het vliegtuig naar huis zitten. Dat wetende genoten we er nog maar even extra van. De terug reis deden we er 4 uur over door het drukke verkeer in de stad. Om 00:00 lagen we in ons bed. Dit was een zeer vermoeiende maar super leuke laatste dag!
Dit stuk schrijven we nu in het vliegtuig terug naar Nederland. Wat hadden wij nog graag willen blijven. Helaas is dit avontuur nu afgelopen. Tijdens deze reis hebben wij zo veel dingen geleerd, gezien, geroken. We genoten van ieder onderdeel van deze trip. Het was een: leerzaam, indrukwekkende, inspannende, heftige, emotionele en spannende reis… zo kan ik nog wel even door gaan. Dit was een reis die je eens in je leven mee kunt maken.
Wat kijken wij uit naar april wanneer we Marianne, Cyrus, Rowena en John Michael weer ontvangen in Nederland.
-
27 Oktober 2016 - 16:48
Richard Van Beek :
Wat een mooi verslag weer. Tot morgen! -
27 Oktober 2016 - 17:01
Milou:
Wat een leuke blog! En wat is de tijd omgevlogen voor jullie ,onvoorstelbaar!
Een hele goed reis terug naar Nederland! Ik kijk uit naar nog veel meer verhalen en foto's.
-
27 Oktober 2016 - 17:53
Ciska Van Baren:
Wauw wat een verhaal, ik kan lezen hoe intens jullie dit meemaken. Straks weer aangekomen in Nederland misschien wel heimwee? Goede reis!
Ciska van Baren -
27 Oktober 2016 - 18:16
Richard Borsboom:
Hoi Merel,
Wat was dit voor jou een hele mooie en indrukwekkende reis. Wij leven in Nederland toch wel in een heel rijk land. Fijn dat je weer veilig naar huis komt. Daar mag je mij nog veel vertellen over je reis en je avonturen en heel veel laten zien. Ik hoorde van mama dat je vrijdag weer in putten bent.
Dan zal je wel eerst de hele dag slapen......! Misschien moet je zaterdag wel weer voetballen???
Lieve groet van Opa Richard. -
27 Oktober 2016 - 18:17
Richard Borsboom:
Ik bedoelde natuurlijk jou, Sarah!!! Sorry. ( Ik word wast oud en haal namen door elkaar...)
Opa Richard. -
27 Oktober 2016 - 21:07
Maya:
Wat een avontuur! Deze prachtige reis zullen jullie voor altijd in jullie rugzak met ervaringen mee dragen. Wij verheugen ons erop jullie morgenochtend weer veilig op Schiphol te verwelkomen en te knuffelen. En natuurlijk al jullie verhalen te horen en foto's te zien. -
27 Oktober 2016 - 22:00
Ciska Van Beek:
Wat een mooi verslag weer en wat hebben jullie een indrukwekkende reis gemaakt. Ik ben heel erg benieuwd naar al jullie verhalen en foto's! Goede terugreis en tot morgen!
Groetjes Ciska
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
